برگی از تقویم تاریخ فرهنگ و هنر
تاریخ انتشار: ۳۰ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۶۶۶۱۰
روزشمار فرهنگ و هنر ایران را در «برگی از تقویم تاریخ فرهنگ و هنر» مطالعه کنید.
به گزارش ایمنا، امروز _چهارشنبه سی‌ام فروردین‌ماه _ هم‌زمان با سالروز تولد و درگذشت برخی از بزرگان ایران‌زمین است.
محمدجواد تربتی (زاده سال ۱۲۸۴ رشتخوار -- درگذشته سی‌ام فروردین‌ماه ۱۳۴۹ تهران) نویسنده، شاعر و روزنامه‌نگار
وی سال‌ها در وزارت آموزش و پرورش خدمت کرد و چهار سال رئیس دانشسرای شیراز بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تربتی چند سال پس از شهریور ۱۳۲۰ روزنامه پولاد را در تهران منتشر کرد. وی از دوران جوانی شعر می‌سرود و بیش از دو هزار بیت از اشعارش به یادگار مانده است. گلشن آزادی در باره او نوشته است: " تربتی دوستی شفیق بوده و ۴۵ تألیف دارد بعضی از آن‌ها به نام‌های روان‌شناسی تربتی، منطق تربتی، تاریخ فلسفه تربتی، تاریخ ادبیات و ژاله و چنگ "مجموعه نظم و نثر" از او به‌چاپ رسیده است".
محمدتقی دانش‌پژوه (زاده سی‌ام فروردین‌ماه ۱۲۹۰ آمل -- درگذشته بیست و هفتم آذر ۱۳۷۵ تهران) نویسنده، مصحح، موسیقیدان، مترجم و نسخه‌پژوه
وی که عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی و پدر علم نسخه‌شناسی بود، در سال ۱۳۱۶، چهارسال در مدرسه سپهسالار قدیم به‌تحصیل پرداخت. سپس دوره دانشکده معقول و منقول را در مدرسه سپهسالار جدید و دانشسرای عالی طی کرد و از دانشکده الهیات دانشگاه تهران در سال ۱۳۲۰ لیسانس گرفت و به‌عنوان کمک کتابدار در کتابخانه دانشکده حقوق دانشگاه تهران مشغول به‌کار شد. سپس به ریاست کتابخانه دانشکده ادبیات رسید و در سال ۱۳۳۲ به‌ریاست کتابخانه مرکزی آن دانشگاه منصوب شد. در سال ۱۳۴۳ مشاور فنی کتابخانه مرکزی و در سال ۱۳۲۶ عضو کمیته علمی آنجا شد و از سال ۱۳۳۴ در دانشکده الهیات و معارف دانشگاه تهران به‌تدریس مشغول شد.
دانش‌پژوه پدر علم نسخه‌شناسی موسیقی قدیم ایرانی و از بزرگ‌ترین کتاب شناسان ایران در جهان دانش بود. کتاب «فهرست آثار دانشمندان ایرانی درغنا و موسیقی» و چند مقاله دیگر در این باب از آثار چاپ شده اوست. ورود وی به دانشگاه سرآغاز ورود او به‌عرصه تحقیق و پژوهش بود. وی در همین راستا و به‌منظور کسب اطلاعات کتاب‌شناسی و نسخه شناسی به‌دستور دانشگاه تهران به‌شهرهای بغداد، نجف، کربلا و کاظمین و شهرهای مدینه و مکه در سال ۱۳۴۵ و به‌شهرهای مسکو، لنینگراد سابق، تفلیس، دوشنبه، تاشکند، بخارا، سمرقند و باکو در شوروی سابق و شهرهای پاریس و مونیخ، لئون، اترخت و استانبول در اروپا و شهرهای کمبریج، بوستون، بریتسول، آن آربر میشیگان، شیکاگو و نیویورک در آمریکا سفر کرد. یادداشت‌هایی که در این سفرها برداشت، آنچه مربوط به‌کشورهای عربی بود در نشریه کتابخانه مرکزی چاپ شده است و یادداشت‌هایش درباره نزدیک به شش هزار کتاب در مجلد هشتم نشریه کتابخانه مرکزی به‌چاپ رسیده است.
سعدی افشار (زاده نهم تیر ۱۳۱۳ زنجان -- درگذشته سی‌ام فروردین‌ماه ۱۳۹۲ تهران) بازیگر کمدی تئاتر
وی بازیگر کمدی نمایش‌های موسوم به سیاه بازی یا تخته حوضی و بازمانده بازیگران نسل سیاه‌باز در نمایش‌های روحوضی در ایران بود که بیشتر مردم او را در نقش سیاه در نمایش‌های سیاه‌بازی می‌شناختند.
افشار تا ششم ابتدایی درس خواند و برای نخستین بار در سال ۱۳۳۰ به روی صحنه رفت.
مراسم بزرگداشت وی درسال ۱۳۸۵ با حضور بسیاری از بزرگان تئاتر در خانه هنرمندان ایران برگزار شد. همچنین در فیلم تهران ۱۵۰۰ نیز از او یاد شده بود.
سعدی افشار در ۷۹ سالگی درگذشت. هم‌زمان تئاتری از او به‌نام فیس پوک روی صحنه بود.
کتاب عالیجناب سیاه:
کتاب «عالیجناب سیاه» که به بیان «زندگی و خاطرات سعدی افشار» می‌پردازد، در ۱۳۶ صفحه توسط خانم «لاله عالم» به‌نگارش درآمده و نشر «پوینده» آن را چاپ کرده است. این کتاب با مقدمه‌ای از «دکتر قطب‌الدین صادقی» است. لاله عالم با اشاره به اینکه کتاب «عالیجناب سیاه» بیوگرافی «سعدی افشار» از زبان خود اوست، گفت: ”من در این کتاب با خود عهد کردم امانت‌دار خوبی باشم و گفته‌های سعدی افشار را صادقانه امانت‌داری کنم. در این کتاب بخش‌های توصیفی نیز وجود دارد که خودم با مطالعه روی نمایش‌های سنتی آن را نوشته‌ام”.
دکتر قطب‌الدین صادقی در مورد سعدی افشار نوشته است: “سعدی افشار در تاریخچه نمایش روحوضی معاصر ایران یک استثناست. او چهره‌ای جذاب، خلاق، هوشمند و بسیار مردمی است که خلاقیت‌های پنجاه سال اخیر نمایش روحوضی بدون حضور و کار و نام او معنا ندارد.
اسماعیل قادرپناه (زاده سی‌ام فروردین‌ماه ۱۳۲۰ – درگذشته هشتم اردیبهشت ۱۳۹۳) دوبلور، گوینده رادیو و عضو انجمن گویندگان
وی از سال ۱۳۴۰ در عرصه گویندگی فعالیت داشت و از رادیو سنندج به‌دوبله وارد شد. در دوران جنگ ایران و عراق گوینده اطلاعیه‌ها بود و همچنین در فیلم سینمایی دادستان (۱۳۷۰) به ایفای نقش پرداخت.
قادرپناه در برنامه تلویزیونی «زنده باد زندگی» که در تاریخ هفدهم اردیبهشت ۱۳۹۳ از شبکه دوم سیما پخش شد، با حضور جمعی از گویندگان برجسته رادیو، ضمن تجلیل از برخی پیشکسوتان صدا، یادی هم از اسماعیل قادرپناه شد.
گزیده آثار (صداپیشگی):
گویندگی شاهنامه فردوسی
گویندگی دیوان حافظ
گویندگی اشعار مولانا
برنامه «ندای وحی» (ترجمه سوره‌های قرآن)
گویندگی بخش‌هایی از مستندهای تاریخی، علمی و حیات وحش تلویزیون ایران.
صداپیشگی در سریال مریم مقدس.
گویندگی در رادیو تلاوت.
صداپیشگی در سریال پهلوانان نمی‌میرند، برای شخصیت «مرشد هاشم»
گویندگی در برنامه رادیویی تقویم تاریخ.
صداپیشگی نقشهای فرعی در سریال خارجی گیوم تل.
زادروز شکوفه آروینشکوفه آروین (زاده سی‌ام فروردین‌ماه ۱۳۶۳) فیلمنامه‌نویس، نمایشنامه‌نویس، نویسنده، مترجم و مدرس تئاتر
آثار تلویزیونی:
۱۳۸۸- مجموعه تلویزیونی دفترخانه شماره ۱۳، شبکه یک صداوسیما.
کتاب‌شناسی:
تألیف‌ها:
دبستان دوشیزگان. تهران: انتشارات نمایش، ۱۳۸۸.
زمان که بگذرد. تهران: انتشارات سوره ۱۳۹۰.
آروین، شکوفه و دیگران، مجموعه نمایش‌نامه‌های برگزیده سی و یکمین جشنواره تئاتر فجر. تهران: انتشارات نمایش ۱۳۹۳.
رفت و آمد. تهران: نشر افراز ۱۳۹۶.
ترجمه‌ها:
نیکولسن، هلن. درام کاربردی: موهبت تئاتر. سرپرست گروه مترجمان علی‌ظفر قهرمانی‌نژاد. شکوفه آروین و دیگران. تهران: نشر افراز ۱۳۸۹.
جوایز و افتخارات:
۱۳۸۶- کسب مدال اکبر رادی برای نمایشنامه «زمان که بگذرد» از دهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران.
۱۳۸۶- کسب عنوان برگزیده برای نمایشنامه «زمان که بگذرد» در بخش تولید متون نمایشی از بیست و ششمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر.
۱۳۸۷- کسب رتبه دوم برای نمایشنامه «زمان که بگذرد» از سومین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی ایران
۱۳۸۸- کسب عنوان برگزیده برای نمایشنامه «دبستان دوشیزگان» در بخش تولید متون نمایشی از بیست و هشتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر.
۱۳۹۱- کسب عنوان برگزیده برای نمایشنامه «چهار+یک» در بخش تولید متون نمایشی از سی و یکمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر.
۱۳۹۲- کسب عنوان دوم برای نگارش نمایشنامه " رفت و آمد"از دومین جشنواره نمایشنامه‌نویسی افراز.
۱۳۹۳- کسب عنوان منتخب برای نگارش مقاله "بررسی جامعه‌شناختی نقش سازمان‌های سیاسی و اجتماعی در شکل‌گیری تئاتر ستمدیدگان "از سمینار پژوهشی سی و چهارمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر.
کد خبر 655723منبع: ایمنا
کلیدواژه: برگي از تقويم تاريخ فرهنگ و هنر برگی از تقویم تاریخ فرهنگ و هنر سعدی افشار شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق جشنواره بین المللی تئاتر فجر سی ام فروردین ماه کتابخانه مرکزی برای نمایشنامه دانشگاه تهران زمان که بگذرد سعدی افشار کسب عنوان ت ه ران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۶۶۶۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
منیژه، زنی که آفتاب تن برهنه اش را ندیده است / از محو شبانه نقاشی شاهنامه تا توسل به فردوسی برای حجاب!
عصر ایران نوشت: حجه الاسلام سیداحمد علم الهدی که گویا دغدغه‌ای مهم‌تر از حجاب ندارد، در خطبه‌های این هفته نیز بدان پرداخته و این بار گفته است: اصلاً حجاب متعلق به فرهنگ ایران است. حتی آن زمان که هنوز اسلام وارد ایران نشده بود، حجاب فرهنگ ایرانیان بود؛ به‌خصوص در تاریخ ایران باستان و انعکاس این فرهنگ را می‌توان در شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی دید؛ آن زمان که از قول منیژه به عنوان نماد یک زن فرهیخته و ایرانی نقل می‌کند:
منیژه منم، دخت افراسیاب
برهنه ندیده تنم آفتاب.
این که اساساً استناد به منیژه در شاهنامه، چقدر با هدف ترویج حجاب و عفاف سازگار است را به شاهنامه شناسان وامی گذاریم (پی نوشت را ببینید) * ولی عجالتاً از آقای علم الهدی که در خطبه‌های نماز جمعه، اشاره‌ای هم به تاریخ و فرهنگ و ادب ایران زمین کرده است تشکر می‌کنیم و در عین حال از ایشان پرسیم: ماجرای بهار ۱۳۹۰ میدان فردوسی مشهد یادتان است؟
خودتان را معذب نکنید، به خاطرتان می‌آوریم: آن سال، به مناسبت هزاره سرایش شاهنامه فردوسی - که شما نیز او را به درستی "حکیم" خواندید - مجموعه از نقاشی‌های دیواری با موضوع شاهنامه به مساحت ۲۲۰۰ متر در میدان فردوسی مشهد رسم شد. خلق این اثر هنری حدود یک سال به طول انجامید ولی یک ماه بعد از رونمایی از آن، اداره حفاظت از املاک آستان قدس رضوی، شبانه تعدادی کارگر به محل فرستاد و کل اثر را تا صبح با رنگ سفید محو کردند و از بین بردند!
آقای علم الهدی!
این شاهنامه‌ای که امروز شما بدان استناد می‌کنید تا ثابت کنید که حجاب یکی از مظاهر فرهنگی ایرانیان است، همان شاهنامه‌ای است که روی نقاشی هایش در شهری که شما امام جمعه اش بوده اید، شبانه رنگ پاشیدند و شما هیچ نگفتید!
اگر آن روز، مانع از کار غیر فرهنگی محو نقاشی‌های شاهنامه می‌شدید و لااقل به دوستان تان می‌گفتید که شاهنامه را حکیمی به نام فردوسی سروده و حتی در آن به حجاب نیز اشاره کرده است، امروز استنادتان به این اثر ملی برای ترویج حجاب، دلنشین‌تر بود.
جوانان هنرمند کشور، یک سال در گرما و سرما، عاشقانه کار کردند تا این اثر هنری را خلق کنند
ولی یک روز صبح، دیدند که عده‌ای شبانه روی هنرشان رنگ سفید پاشیده اند؛ به همین راحتی، به همین تلخی!
شما درست می‌گویید آقای علم الهدی! زنان ایرانی در طول تاریخ و حتی هزاران سال قبل از اسلام، به شهادت آثار و روایت مورخین، بانوانی نجیب بوده اند با تن پوش‌هایی از پاکدامنی. اما چرا شما و همفکران تان - فارغ از موضوع شاهنامه - همواره نسبت به تاریخ و تمدن ایران بی مهری می‌کنید و حتی گرامیداشت کوروش را برنمی تابید ولی نیاز که پیدا می‌کنید دست به دامن ایران باستان می‌شوید؟! چگونه حتی در شهری که شما امام جمعه اش هستید، دور میدان فردوسی، نقاشی‌های شاهنامه هم تحمل نمی‌شود ولی صحبت از حجاب که می‌شود یادتان می‌افتد در همان شاهنامه‌ای که روی نقاشی هایش رنگ پاشیده و محوش کرده اند، زنی به نام منیژه وجود دارد که آفتاب تنش را برهنه ندیده است؟!
میدان فردوسی مشهد بعد از نقاشی و بعد از محو کردن آن
بگذارید یک چیز را خیلی رک و صریح به شما بگوییم آقای علم الهدی: کسانی که کمر همت بستند به نابودی و نادیده انگاری تاریخ و تمدن و فرهنگ ایرانی و حتی همین الان هم پدیده‌های ایرانی مانند نوروز خار چشم شان است، اگر بیشتر از دشمنان دین، به ایمان مردم خیانت نکرده باشند، کمتر نکرده اند. تریبون دار‌هایی که سال‌ها فرهنگ ایرانی را در برابر دین قرار دادند و دو راهی جعلی ایرانیت و اسلامیت را پیش روی مردم و خاصه جوان‌ها گذاشتند، عامل بسیاری از دین گریزی‌هایی هستند که نتیجه اش را در خیابان‌ها می‌بینند و بعد، از پلیس‌ها می‌خواهند که محصول کارشان را دستگیر کنند!
راستی بد نیست یک نکته را هم با امام جمعه محترم مشهد در میان بگذاریم: اگر بانوان ایرانی در طول تاریخ هزاران ساله ایران، پوشش‌هایی برازنده زنان عفیف داشتند و به قول شما با حجاب بودند، به خاطر حضور ماموران حکومتی بر سر کوی و برزن‌ها برای تحمیل نوع خاصی از پوشش نبود؛ به خاطر "باور‌های فرهنگی" شان بود که بعد از اسلام نیز "ایمان دینی" بدان افزوده شد.
بروید ببینید چه کسانی با تبر به جان فرهنگ اصیل ایرانی افتادند تا آن باور‌های فرهنگی - که امروز بدان‌ها نیازمندشده اید - به محاق برود؟ و باز بررسی کنید چه کسانی، دین را هزینه منافع خود کردند و به جان "ایمان دینی" مردم افتادند؛ احتمالاً شما نیز به این نتیجه خواهید رسید که ضاربان فرهنگ ایرانی و تخریب کنندگان دین مردم، نه دو دسته که دست بر قضا یک گروه اند!
پی نوشت:
* منیژه اساساً ایرانی نبود بلکه دختر افراسیاب یعنی دختر دشمن ایران بود و برای رسیدن به بیژن او را بی هوش کرد و، چون بیژن به هوش آمد، خود را در آغوش منیژه دید و باقی قضایا! عجیب است که از بین همه زنان تاریخ و افسانه ها، علم الهدی برای ترویج حجاب و عفاف به منیژه استناد کرده و او را فرهیخته هم نامیده است!
امام جمعه بلوک براثر سانحه تصادف درگذشت